Ҳурматли ўқувчим!
Бу китоб бошимдан кечирган воқеаларга асосланиб ёзилди. Китоб қаҳрамонларидан айримларининг исмларини унутганим сабаб, келтира олмадим. Бу китобда бошдан ўтказганим барча азобларни асл ҳолича, бутун тафсилоти билан майдалаб тасвирлашни ўзимга эп кўрмадим. Ундай қилсам кўпчилик наздида бу китоб уйдирма бир асар бўлиб туюлиши мумкин эди. Қолаверса, энди унута бошлаганим эски яраларни янгилашни истамадим.
Лекин, бир нарсада собит турдим – яхшини “яхши” дейишдан, ваҳшийни “ваҳший”, сотқинни “сотқин” дейишдан қайтмадим. Мен бу китобда яшаган ҳаётимни бўямай-бежамай совуққон бир тасвирни бердим деб умид қиламан. Воқеларга баҳо бермадим, уларни мен кўрган шаклда тасвирладим, холос. Шу маънода китоб бир қадар субъектив кўриниши турган гап. Мен бундан андиша қилмайман. Чунки ҳар бир киши ўзининг шахси қадар субъективдир. Яқинда бир укамиздан мактуб олдим. У мактубида бундай ёзади:
“Ассалому алайкум, акажон! Менинг ёшим балки сизнинг фарзандингиз қаторидадир? Сизларни таниганимнинг сабаби, отам сизларнинг оилангизни, яъни барча Бекжонларни жуда ҳам ҳурмат қилганидир. Шу сабабдан ҳам сизлар ҳақингизда эшитиб, ўрганиб келмоқдаман. Сизлар ўзбекнинг ҳақиқий фидоий ўғлонларисиз. Ўзбекистон мустақиллиги учун анча меҳнатларингиз сингганидан ва айбсиз айбдорга айланганларингиздан хабарим бор… Куни- кеча курсдошлар билан ҳар ойда бўлиб турадиган ўтиришимизни ўтказдик. Шунда мен курсдошларимга, ”янги президентимиз Бекжонлар оиласини оқлаб ватанга қайтарса ҳақиқат қарор топган бўларди”, деб айтиб балога қолдим: “Бу гапни бир айтдинг, иккинчи айтма” дея танбеҳ беришди. Мен улар билан тортишувни тўхтатмадим. Шунда курсдошларим мени ҳам халқ душманига айлантиришларига сал қолди… 02.07.2017.”
Бу мактубда келтирилишича, Каримов режими яратган қўрқув ҳисси ўзбек халқининг зеҳниятига шу даражада чуқур сингдирилганки, диктатор ўлганига сал кам бир йил бўлган эса-да, халқ ҳамон бу қўрқувнинг исканжасидан тўла қутулганича йўқ. Демак, мустабид Каримовнинг ўлими билан халқ фожиаси ниҳоясига етди деб бўлмас экан. Каримовлар эмас, бизнинг шууримиздаги қўрқув ўлмагунича бизни бахтсизлик тарк этмайди. Буни тушунган кунимизни “ҚУТУЛИШ КУНИ” деб аташимиз мумкин бўлади. Шундай кун келишига ишончим комил.
Муҳаммад Бегжон,
собиқ сиёсий маҳбус.
Хоразм, Янгибозор.
2017 йил.
